Als opening zouden we hetzelfde kunnen doen als bij het verslag van Zelhem. Die er niet geweest is, heeft een leuke trial gemist.
De lieden van Arnhem hebben zich erg veel moeite getroost om lekkere lange non-stops te maken, die goed rijdbaar zijn. En zeker in Arnhem is dat lastig, want het zand werkt zeker in de eerste ronden heel slecht mee. En voor dat losse zand is ook een techniek nodig die met name de buitenlanders niet geheel machtig zijn. Als dan ook nog enkele rijders de eerste rondes de weg kwijt zijn (of de bocht niet konden halen) dan veranderde het spoor meteen drastisch, zodat er veel rijders in de problemen kwamen, met name in een of twee non-stops op de zaterdag.
Ook de zijspannen zijn waren echte non-stop-verbouwers. Sommige secties werden voor de zware fietsen een probleem, doordat het spoor op de helling afkalfde en de fietsen met rem of zonder rem, gewoon in het gat gleden. En dat ging dwars, dus ietsje onhandig en dus een vijf verzekerd. Dat er stukken in de secties zitten die gaandeweg slechter worden, is een gebeuren bij trial. En daar heeft niemand veel problemen mee.
Voor Geel en Geel-Plus was het werken op de zaterdag. Dit gezien de punten.
Op de zondag werden er beduidend minder punten gescoord. Ofwel raakte men gewend aan het zand of de veranderingen in de secties voor de zondag oogden vriendelijker.
Hetzelfde gold voor Blauw-Plus.
Als we nog even kijken en we vergelijken de klassiekers met de Twin-Shocks dan kan het zijn dat de ene dag de klassiekers gemiddeld minder punten hebben dan de Twin-Shockers en omgekeerd. Dat blijft een apart verschijnsel.
Ook een heel apart verschijnsel was, dat Pe in de administratie-ruimte zit en niet op de motor. Zolang wij hem kennen rijdt Pe. En hij is er altijd. Maar deze keer geen rijden. Geen geconcentreerd gezicht op de motor, hoe hij moet rijden in de sectie.
Maar deze Plonkers zat hij achter het computerscherm, overigens wel met hetzelfde geconcentreerde gezicht. Jammer dat het de organisatie niet gelukt was om mensen voor de administratie te hebben. En voor Cindy was het dit jaar ook nog de allerlaatste keer, na vele jaren de puntjes verzorgd te hebben. Dus volgend jaar gaat Pe wippen, van de ene naar de andere stoel en dan moet hij telkens goed onthouden of hij zijn geconcentreerde gezicht op moet zetten, of het vriendelijke gezicht van Cindy. We gaan het zien.
En de meeste rijders kwamen ook met een lach op het gezicht de kaart inleveren, iets wat Pe blij maakte, maar hem er ook op attendeerde dat hij iets miste zonder de motor. En beide dagen waren er elke dag een 80-tal rijders druk bezig om alles met nul te kunnen rijden. Al was het tenminste maar één keer.
En altijd zijn er nog van die leden van MCA die niet altijd meteen opvallen, maar wel heel veel werk verzetten. Zo iemand is Jan van de Ende. Hij is er altijd vroeg om alles klaar te zetten en voor te bereiden. Hij zorgt de gehele dag voor de controleurs en is nog bezig tijdens –en ook nog na- de prijsuitreiking. Onmisbaar voor de club, als een persoonlijk smeermiddel en al clubhelper.
Beide dagen telden voor het CTN-klassement en ook voor de Eurocup. Op de zaterdag was het de laatste wedstrijddag voor de EuroCup van het jaar 2019 en de zondag telde mee voor het Eurocup-gebeuren voor 2020. Tijdens de prijsuitreiking voor 2019 kreeg Pe ook nog een persoonlijke trofee uitgereikt voor het meedoen, maar nog meer voor de jarenlange hulp bij het organiseren van deze Eurocup.
De redactie heeft geen foto’s kunnen maken, maar er staan mooie foto’s van zaterdag op de site van Monique Leunen (zie LeunenFotografie). Bekijk ze daar om een goede indruk te krijgen van een mooie dag.